Tango is more than just a dance..!

Μία άποψη για το tango με την οποία συμφωνώ απόλυτα...:

"Tango is more than just a dance! It comes into your life as a simple interest, develops into a nice hobby, slowly grows into an obsession... and gradually becomes your lifestyle...

Tango is not just a combination of pretty steps... it is a bouquet of human emotions - passion, anger, happiness, desire, lust, jealousy, love... interpreted uniquely by each individual person... and expressed on the dance floor...

Our vocabulary is rather limited... there is only so much that you can say in words... You can write pages and pages of romantic letters to the woman that you love, and still have a hard time expressing your true feelings... but a single touch, a sole motion on the dance floor can let her know so much in a single moment! Tango allows you to communicate your feelings and emotions much stronger... you are happy - you dance one way... you are sad or angry - you dance another way! The steps and moves that seem to be the same will come out differently depending on how you feel at that particular moment, what music you are dancing to, and who you are dancing with... Precisely because of that no Tango is ever the same! Every dance is always unique... it is pure improvisation!"

Vladimir Estrin (tangoafficionado.com)

Το ερωτικό στοιχείο του Tango...

- Απόσπασμα, απο το βιβλίο "El Tango" του Horacio Salas -

"...Πολλοί αργεντινοί διανοούμενοι ταύτισαν το τάνγκο με το ερωτικό στοιχείο ή, όπως ο Juan Pablo Echagϋe*, το έκριναν σαν έναν απλό χορό λαγνείας. Θεωρώ ότι είναι ακριβώς το αντίθετο. Είναι γεγονός πως αναδύθηκε από τα πορνεία, αλλά αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να μας κάνει να υποπτευθούμε πως είναι κάτι σαν το αντίστροφό του, αφού η καλλιτεχνική δημιουργία είναι μια εκδήλωση σχεδόν πάντα ανταγωνιστική, μια πράξη απόδρασης ή ανταρσίας.

Δημιουργούμε αυτό που δεν έχουμε, αυτό που κατά κάποιο τρόπο είναι αντικείμενο του πόθου μας και της ελπίδας μας, αυτό που μαγικά μας επιτρέπει να δραπετεύσουμε από τη σκληρή καθημερινή πραγματικότητα.

Και σ' αυτό η τέχνη μοιάζει με το όνειρο. Μόνο ένας λαός γεμάτος πάθος και ροπή προς τη σάρκα, όπως οι έλληνες, μπορούσε να γεννήσει την πλατωνική φιλοσοφία, μια φιλοσοφία που συνιστά τη δυσπιστία προς το σώμα και τα πάθη του.

Το πορνείο εκφράζει το ερωτικό στοιχείο σε κατάσταση (ολέθριας) καθαρότητας. Και ο μοναχικός μετανάστης που έμπαινε σ' αυτό έλυνε, όπως λέει ο Τulio Carella, εύκολα το σεξουαλικό του πρόβλημα: με την τραγική ευκολία που αυτό το πρόβλημα λύνεται σ' αυτόν τον σκοτεινό χώρο. Δεν ήταν, λοιπόν, αυτό που μπορούσε να απασχολεί τον μοναχικό άντρα του Buenos Aires ούτε αυτό που θα μπορούσε να επικαλεστεί στο νοσταλγικό, αν και πολλές φορές παράτολμο, τραγούδι του. Ήταν ακριβώς το αντίθετο: η νοσταλγία επαφής και αγάπης, η επιθυμία της γυναίκας και όχι η παρουσία ενός, εργαλείου του σαρκικού του πόθου:

En mi vida tuve muchas, muchas minas,pero nunca una mujer.

Στη ζωή μου είχα γκόμενες πολλές, πολλές,μα ποτέ μία γυναίκα.

( "Patotero Sentimental" Song Lyrics by Carlos Gardel )

Το σώμα του άλλου είναι ένα απλό αντικείμενο και η επαφή μαζί του, από μόνη της, δεν επιτρέπει να ξεπεράσει κανείς τα όρια της μοναξιάς. Λόγος για τον οποίο η απλή σεξουαλική πράξη είναι διπλά θλιβερή, αφού όχι μόνο αφήνει τον άνθρωπο στην αρχική του μοναξιά, αλλά την επιδεινώνει και την κάνει πιο ζοφερή λόγω της αποτυχίας του εγχειρήματος.

Αυτός είναι ένας από τους μηχανισμούς που μπορούν να εξηγήσουν τη λύπη του τάνγκο, που τόσο συχνά συνδυάζεται με την απογοήτευση, την οργή, την απειλή και τον σαρκασμό.

Υπάρχει στο τάνγκο μια ερωτική πικρία...."